Q&A Najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi

Ponieważ nałóg tytoniowy jest tak silny, samodzielne zerwanie z nim udaje się bardzo nielicznym. Warto zatem skorzystać z profesjonalnej pomocy. Zacząć można od lekarza rodzinnego, który skieruje nas do odpowiednich specjalistów. Pomoc lekarska przyda się nie tylko w procesie samego rzucania tytoniu, ale również w walce ze zdrowotnymi konsekwencjami przewlekłego palenia.

Warto skorzystać z pomocy psychologicznej w celu ustalenia odpowiedniego programu walki z uzależnieniem psychicznym, zmiany nawyków i wykształcenia nowych, zdrowych reakcji na czynniki wyzwalające chęć sięgnięcia po papierosa. Psycholog pomoże również opracować plan działania na wypadek pojawienia się bardzo silnego głodu nikotynowego, a także w sytuacji przerwania podjętej już abstynencji nikotynowej.

W walce z uzależnieniem fizycznym pomocne mogą być nikotynowe terapie zastępcze. Wiele z nich dostępnych jest bez recepty, jednak zawsze dobrze skonsultować się z lekarzem przed ich zastosowaniem.

Pomoc i wsparcie znaleźć można również w grupach samopomocowych organizowanych stacjonarnie lub online. Wsparcie grupy może być bardzo cennym elementem wychodzenia z nałogu i źródłem wiedzy oraz doświadczenia osób borykających się z tym samym problemem.

Od wielu lat funkcjonuje również Telefoniczna Poradnia Pomocy Palącym. Od poniedziałku do piątku w godzinach od 11.00 do 19.00 pod numerem +48-801-108-108 porozmawiać można ze specjalistami, otrzymując wsparcie i wskazówki dotyczące zrywania z nałogiem.

^[1] http://www.if-pan.krakow.pl/pjp/pdf/2006/6_777.pdf. Data dostępu 13.08.19.

Palenie papierosów jest niezwykle szkodliwe dla zdrowia. Wiąże się nie tylko z uzależnieniem, ale też z wieloma dolegliwościami i chorobami. Palenie tytoniu zwiększa ryzyko raka płuc, chorób serca i układu krążenia oraz układu oddechowego. Na skutek palenia rocznie umiera aż 70 tysięcy Polaków, a palacze żyją przeciętnie od 10 do 20 lat krócej niż osoby niepalące.

Badania jasno wskazują, że osoby palące znacznie częściej umierają na zawał serca, udar mózgu i liczne nowotwory (płuc, krtani, gardła, języka, a także trzustki czy nerek). Częściej występują u nich infekcje dróg oddechowych, mają wyższe ciśnienie tętnicze, zwiększone jest także ryzyko astmy, rozedmy płuc zaćmy czy przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP).

Palenie tytoniu związane jest również z chorobami układu pokarmowego, w tym wrzodami żołądka oraz dwunastnicy, nowotworami jelita grubego i odbytnicy. Palenie zmniejsza też gęstości kości, prowadząc do większego ryzyka osteoporozy. Pojawiają się także choroby zębów i dziąseł oraz przewlekły problem z nieświeżym oddechem. Tytoń przyspiesza również procesy starzenia się skóry, prowadząc do powstawania zmarszczek i ogólnego pogorszenia kondycji i wyglądu cery.

Palenie tytoniu ma zatem wpływ na cały organizm i wszystkie tkanki. Prowadzi do uszkodzenia wielu narządów, obniżenia odporności organizmu, pogorszenia ogólnej kondycji i stanu zdrowia. Długotrwałe palenie wywołuje szereg przewlekłych i bardzo ciężkich chorób, których konsekwencją może być trwałe kalectwo, a nawet śmierć.

Już 8 godzin po wypaleniu ostatniego papierosa poziom tlenu we krwi wraca do normy. W kolejnej dobie abstynencji spada ryzyko zawału serca i poprawia się funkcjonowanie mózgu. Pozytywne skutki rzucenia palenia widoczne są zatem bardzo szybko. I o ile całkowite wyleczenie się z konsekwencji długotrwałego nałogu może zająć lata, nie ma wątpliwości, że im szybciej to zrobimy, tym lepiej dla nas.

Poza zdrowiem odzyskasz również urodę. Po rzuceniu palenia poprawi się stan i wygląd cery, zębów, włosów i paznokci. Poprawie ulegnie także odporność organizmu i kondycja. Szybko wyostrzy się zmysł smaku i powonienia. Wielu palaczy po rzuceniu palenia na nowo odkrywa radość jedzenia, ponieważ odzyskują smak przytłumiony przez lata nałogu.

Z nikotyną warto zerwać nie tylko z powodów zdrowotnych. Szacuje się, że palacze na swój nałóg wydają rocznie nawet 5 tysięcy złotych.

Odstawienie nikotyny prowadzi do szeregu objawów nazywanych syndromem lub zespołem odstawienia. Pojawiają się dolegliwości fizyczne oraz psychiczne o różnej sile i czasie trwania.

Już kilka godzin od ostatniego papierosa organizm zaczyna się oczyszczać. Związane jest to z pojawieniem się uporczywego kaszlu, drapania w gardle i wydzieliny. W efekcie odtruwania organizmu (głównie zwiększenia ilości tlenu we krwi) pojawić mogą się zawroty i bóle głowy.

Nikotyna jest substancją psychoaktywną, co oznacza, że wpływa na działanie mózgu. W związku z tym jej odstawienie powoduje całą gamę nieprzyjemnych dolegliwości psychicznych. Głód nikotynowy przejawia się uporczywymi myślami i nieodpartą chęcią zapalenia papierosa. Bardzo często pojawia się drażliwość, huśtawki nastroju, nadpobudliwość, a nawet skłonność do agresji. Zły nastrój potęgowany jest przez problemy z koncentracją uwagi oraz bezsenność.

Dodatkowo osoby rzucające palenie często tyją, ponieważ znacznie częściej podjadają. Podjadanie może być związane z trudnym do przełamania nawykiem trzymania papierosa w ustach i stanowić jego zamiennik. Z drugiej strony rzucenie palenia prowadzi do odblokowania receptorów smakowych i jedzenie jest po prostu smaczniejsze.

Szeroka gama objawów odstawienia nikotyny sprawia, że rzucenie palenia jest bardzo trudne. Istotne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego, co nas czeka po odstawieniu papierosów. Odpowiednie przygotowanie siebie i osób najbliższych na nadchodzące zmiany nastroju i samopoczucia może mieć kluczowe znaczenie dla powodzenia terapii.

Rzucanie palenia jest bardzo trudnym procesem, dlatego najważniejsze jest, aby się do niego odpowiednio przygotować. Warto uzyskać solidną, rzetelną wiedzę na temat skutków palenia, mechanizmów powstawania uzależnienia i tego, czego można spodziewać się po rzuceniu – objawów abstynencji, ale też efektów pozytywnych.

Dla powodzenia terapii najważniejsze jest utrzymanie odpowiedniej motywacji do zmiany. Motywacja płynąć może z wielu źródeł. Niektórych bardziej przekonują względy zdrowotne, innych ekonomiczne. Ważne, aby znaleźć powody do rzucenia, które będą istotne dla ciebie.

Niezwykle ważne jest uzyskanie wsparcia osób bliskich – rodziny i przyjaciół. Osoby z twojego otoczenia mogą wyłapać wiele automatycznych zachowań związanych z paleniem, których możesz nawet nie być świadomy. Pomogą zidentyfikować bodźce wyzwalające chęć sięgnięcia po papierosa, zaoferują wsparcie i zachęcą do wytrwania w abstynencji, podbudowując motywację.

Najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić, aby zwiększyć swoje szanse na rzucenie, jest jednak sięgnięcie po pomoc specjalisty. Lekarz, przepisując odpowiednie środki, pomoże zminimalizować objawy odstawienia nikotyny, które są szczególnie silne w pierwszych dniach i tygodniach abstynencji. Z drugiej strony odpowiednia terapia psychologiczna ułatwi zmianę nawyków i wyjście z uzależnienia psychicznego. Badania jasno pokazują, że najwyższą skuteczność wykazują mieszane programy terapeutyczne, które łączą interwencje farmakologiczne z psychologicznymi.

W farmakologicznym leczeniu uzależnienia od nikotyny przyjmuje się dwie podstawowe strategie. Pierwsza z nich polega na suplementacji czystą nikotyną w celu łagodzenia objawów abstynencyjnych i stopniowego zmniejszania ekspozycji na nikotynę aż do całkowitego odstawienia. Druga strategia polega na blokowaniu receptorów nikotynowych w mózgu.

Pierwsza grupa terapii to tzw. nikotynowe terapie zastępcze (NTZ). Umożliwiają one utrzymanie pewnego poziomu nikotyny w organizmie bez konieczności sięgania po papierosa. Stopniowe zmniejszanie dawki nikotyny prowadzi do zmniejszenia zapotrzebowania organizmu na tę substancję, a eliminacja objawów odstawiennych pozwala pacjentowi skupić się na działaniach związanych ze zmianą nawyków. Nikotyna w terapiach NTZ podawana jest w różnej formie: plastrów, gum, pastylek czy inhalatorów.

Druga grupa terapii farmakologicznych opiera się m.in. na oddziaływaniu leków na te same receptory, na które działa nikotyna. Najpopularniejsze środki stosowane w tym celu to cytyzyna, wareniklina, bupropion i klonidyna. Oddziaływanie na receptory nikotynowe lub inne elementy fizjologicznej zależności od nikotyny pozwala na zmniejszenie objawów abstynencyjnych i ograniczenie zapotrzebowania organizmu na nikotynę.

Trzeba jednak pamiętać, że farmakoterapia nikotynizmu uznawana jest jedynie za wspomagającą formę terapii. Eliminacja uzależnienia fizycznego nie daje gwarancji zaprzestania palenia. Specjaliści są zgodni, że równie ważna jest walka z uzależnieniem psychicznym.

Wiele osób boi się, że po rzuceniu palenia przybierze na wadze. Tycie związane jest przede wszystkim z częstszym podjadaniem. Wynika to z nawyku trzymania papierosa w ustach oraz z faktu wyostrzenia zmysłu smaku. Istnieje jednak kilka zasad, które pozwalają uniknąć nadmiernego przybierania na wadze.

Rzucając palenie, warto zadbać o ruch. Regularne ćwiczenia nie tylko pomogą spalić nadmierne kalorie, ale również przyspieszą regenerację organizmu i powrót do dobrej kondycji. Ważne jest, aby wybrać taką formę aktywności, która będzie przyjemna i nie będzie stanowić przykrego obowiązku. Wiele zależy tu zatem od osobistych preferencji.

Z nawykiem trzymania papierosa w ręku można walczyć poprzez zajęcie dłoni czymś innym. Wiele osób zastępuje papierosa niezdrowymi przekąskami. Warto zatem wybierać zdrowe produkty – warzywa i owoce o niskiej kaloryczności. Najlepszym pomysłem jest jednak znalezienie sobie zajmującego hobby – rysowanie, szydełkowanie, pisanie czy gry planszowe to doskonałe sposoby na zajęcie rąk i odciągnięcie uwagi od papierosów.

Pojawiający się głód można łagodzić wodą. Odpowiednie nawadnianie organizmu ma również duże znaczenie w utrzymaniu zdrowia i dobrej kondycji, dlatego zawsze warto mieć pod ręką butelkę z wodą.

Najważniejsza jest zatem świadomość tego, że rzucenie palenia wiąże się z pewnymi nawykami, które należy wyeliminować lub przekształcić.

W walce z głodem nikotynowym i pojawiającą się potrzebą zapalenia papierosa pomocne mogą być leki. Nikotynowa terapia zastępcza i inne formy farmakoterapii pomagają niwelować głód nikotynowy i objawy abstynencyjne. Jednak leki to nie wszystko. Bardzo ważna jest samokontrola i odpowiednie reagowanie na sytuacje wyzwalające odruch sięgnięcia po papierosa. Aby poradzić sobie z tymi odruchami, można zrobić kilka rzeczy.

Przede wszystkim warto znaleźć skuteczne sposoby odwracania uwagi od potrzeby palenia. Skuteczność poszczególnych metod jest kwestią indywidualną i zależy od jednostki, warto więc poszukać takich, które będą najskuteczniejsze dla ciebie.

W celu odwrócenia uwagi można zająć czymś ręce, wdać się z kimś w rozmowę, podjąć aktywność fizyczną, sięgnąć po szklankę wody czy książkę. Najlepiej sprawdzą się takie czynności, które będą wciągające, angażujące i interesujące dla ciebie.

Palenie papierosów ma wymiar fizjologiczny i psychologiczny. Ten drugi opiera się na automatycznych reakcjach, które wykonujemy nieświadomie – nawykach. Ich zmiana jest kluczowa dla trwałej abstynencji.

W zmianie nawyków pomoże psychoterapia. Najskuteczniejszą formą zmiany nawyków związanych z paleniem jest terapia poznawczo-behawioralna. Skupia się ona nie tylko na automatycznych zachowaniach, ale także na myślach i przekonaniach dotyczących palenia. W toku terapii stopniowo rozpoznaje się najważniejsze bodźce wyzwalające chęć zapalenia papierosa. Ich rozpoznanie umożliwia unikanie sytuacji uruchamiających odruchy lub zmianę własnej reakcji.

Ponieważ nawyki opierają się o mechanizmy nieświadome, już samo zauważenie, co powoduje, że chcemy zapalić, sprawia, że odzyskujemy kontrolę nad swoim zachowaniem. Wiedząc, że zapach porannej kawy związany jest z nieodpartą chęcią zapalenia, możemy zrezygnować z tego napoju i wyeliminować pokusę lub walczyć z nią siłą własnej woli, stopniowo zmieniając wzorzec zachowania.

Kluczowe jest zatem obserwowanie własnych zachowań, emocji i stanów wewnętrznych, a następnie wykształcenie nowych sposobów reagowania.

Rzucenie palenia za pierwszym razem udaje się bardzo rzadko. Uzależnienie jest tak silne, że potknięcia i nawroty są czymś normalnym. Całkowite wyjście z uzależnienia związane jest nie tylko z podjęciem decyzji i silną wolą. W grę wchodzą również mechanizmy biologiczne i wykształcona przez lata neuronalna struktura odpowiadająca za uzależnienie.

Nie można jednak się zrażać i należy podjąć kolejną próbę, traktując tę poprzednią jako lekcję. Doświadczenia związane z nieudanym rzuceniem palenia mogą być cenną wskazówką na temat tego, co należy zrobić inaczej przy kolejnym podejściu. Porażka daje więc możliwość lepszego zaplanowania kolejnej terapii i zwiększa szanse na sukces.

Wiele osób twierdzi, że pali ze stresu, a papieros pozwala im się zrelaksować i odprężyć. To mit! Badania naukowe pokazują, że papierosy podnoszą ciśnienie krwi i napięcie nerwowe. Wrażenie uspokojenia związane jest z doraźnym, chwilowym działaniem nikotyny na tzw. układ nagrody w mózgu. Zwiększone wydzielanie neuroprzekaźnika zwanego dopaminą sprawia, że czujemy się lepiej, ale to nie jest efekt trwały. Po wypaleniu papierosa nikotyna powoli wytrąca się z organizmu, a poziom dopaminy spada i czujemy się jeszcze gorzej. Co więcej, obniżenie poziomu dopaminy samo w sobie prowadzi do odczuwania napięcia i stresu.

Nikotyna nie ma więc właściwości uspokajających, a wręcz przeciwnie, świadomość tego faktu powinna być wystarczająca, by zrezygnować z palenia w sytuacjach stresowych. Palenie powinno się w takim momencie zastąpić czymś innym. Warto zapoznać się z oddechowymi technikami relaksacji. Doskonałym sposobem redukcji napięcia jest też aktywność fizyczna – 10-minutowy spacer, kilka pompek czy przysiadów powinno znacznie lepiej zredukować stres niż papierosy, a przy okazji ćwiczenia pomogą zachować zdrowie i kondycję.

Bliscy – rodzina i przyjaciele – to doskonałe źródło motywacji do zmiany. Ich namowy i wsparcie mają ogromną siłę i mogą być istotną przyczyną podjęcia decyzji o rzuceniu palenia. Są również bardzo pomocne w podtrzymaniu tej decyzji i zachowaniu abstynencji.

Najbliższe otoczenie powinno zatem wprost wyrażać swoje obawy i wątpliwości związane z konsekwencjami palenia. Trzeba przy tym pamiętać, że te konsekwencje dotyczą nie tylko samego palacza, ale również wszystkich osób w jego otoczeniu, które narażone są na palenie bierne.

Palenie jest nie tylko źródłem problemów zdrowotnych, ale również dyskomfortu – nieświeży oddech palacza, nieprzyjemny zapach jego odzieży czy zaduch w domu mogą drażnić i przeszkadzać otoczeniu. Jasny komunikat na ten temat, szczególnie pochodzący od osób ważnych, może być doskonałą motywacją do rzucenia papierosów.

Rola bliskich nie ogranicza się jednak jedynie do motywowania. Ponieważ tak istotnym elementem uzależnienia od nikotyny są automatyczne nawyki, bliscy mogą pomóc identyfikować sytuacje wyzwalające chęć sięgnięcia po papierosa, a następnie modyfikować odruchowe reakcje.

Jeśli np. palacz sięgał po papierosa podczas spotkań towarzyskich przy piwie, przyjaciele mogą zmienić format tych spotkań. Dobrym pomysłem będzie np. wspólne granie w gry planszowe, co daje zajęcie dla rąk, odwraca uwagę od głodu nikotynowego i pozwala przełamać utarte schematy prowadzące do automatycznych reakcji. Dzięki tego rodzaju wsparciu nie trzeba rezygnować z kontaktów towarzyskich, co jest częstą obawą wśród rzucających palenie.

Bliscy odgrywają zatem ogromną rolę w rzucaniu palenia. Są źródłem motywacji i wspierają samoobserwację oraz samokontrolę. Najważniejsze jest, aby rozumieli przyczyny decyzji o zaprzestaniu palenia, byli skłonni do pomocy i wyrozumiali w przypadku potknięć i przerwania abstynencji.

W środowisku naukowym nie ma konsensusu dotyczącego tego, która z metod jest skuteczniejsza. Niektóre badania wykazują większą skuteczność nagłego zerwania z nałogiem, inne stopniowego ograniczania. Można z tego wyciągnąć wniosek, że jest to kwestia indywidualna, zależna od konstrukcji psychicznej i zasobów osoby podejmującej próbę zerwania z nałogiem.

Nagłe odstawienie nikotyny wiąże się z bardziej nasilonymi objawami odstawienia. Wymaga zatem silniejszej woli samego palacza i większego wsparcia otoczenia. Pozwala jednak na szybsze odtrucie organizmu i przywrócenie dobrej kondycji.

Stopniowe ograniczanie niweluje objawy głodu nikotynowego, ale powinno być prowadzone wedle ściśle określonego planu, przy większej kontroli odruchów. Istnieją również dowody na to, że osoby ograniczające ilość wypalanych papierosów głębiej się zaciągają i dłużej trzymają dym w płucach, a w rezultacie dostarczają do organizmu tyle samo nikotyny co przed redukcją.

Niezależnie od wyboru metody, dobrym pomysłem jest uzyskanie wsparcia specjalistycznego. Ustalony z terapeutą uzależnień program wychodzenia z nałogu i zewnętrzna kontrola jego przebiegu pomaga utrzymać postanowienie o całkowitej abstynencji lub stopniowym redukowaniu ilości wypalanych papierosów. Trzeba również pamiętać, że niektóre formy terapii farmakologicznej (np. terapia cytyzyną) wymagają na pewnym etapie całkowitej rezygnacji z nikotyny.

NTZ (nikotynowa terapia zastępcza) polega na dostarczaniu do organizmu ściśle określonych dawek nikotyny w innej formie niż palenie papierosów. Plastry, gumy czy tabletki z nikotyną mają pomóc w zniwelowaniu objawów odstawienia i stopniowym redukowaniu zapotrzebowania organizmu na tę substancję.

Dzięki NTZ łatwiej jest walczyć nie tylko z uzależnieniem fizycznym, ale też z psychicznym. Odstawienie papierosów przy podtrzymaniu niezbędnej organizmowi dawki nikotyny umożliwia pracę nad zmianą nawyków bez doświadczania trudnych objawów głodu nikotynowego i zespołu odstawienia.

Istotne jest przy tym, aby ustalić odpowiednią wyjściową dawkę nikotyny dostarczanej do organizmu oraz prawidłowy plan jej stopniowego ograniczania. Zażywanie zbyt niskiej dawki lub zbyt szybkie tempo redukcji doprowadzi do objawów abstynencyjnych i wzmożonej chęci sięgnięcia po papierosa, co może być przyczyną przerwania abstynencji. Dawka zbyt wysoka lub zbyt wolne tempo redukcji będą natomiast podtrzymywać wysokie zapotrzebowanie na nikotynę i uzależnienie będzie trwało.

Przerwanie abstynencji nikotynowej zdarza się bardzo często. Tylko mały odsetek palaczy jest w stanie skutecznie odstawić nikotynę za pierwszym razem. Przerwanie abstynencji nie powinno jednak prowadzić do zaniechania terapii. Wyciągnięcie wniosków z własnego potknięcia może być bardzo cennym doświadczeniem, zwiększającym prawdopodobieństwo powodzenia przy kolejnej próbie.

Przerwanie abstynencji podczas nikotynowej terapii zastępczej zazwyczaj oznacza, że ustalono błędną wyjściową dawkę nikotyny lub zbyt szybkie tempo jej zmniejszania. Prowadzi to do powstania głodu nikotynowego i chęci sięgnięcia po papierosa. Jest więc istotną informacją, która umożliwia skalibrowanie dawki i ustalenie lepszego planu rzucania nałogu.

Przerwanie abstynencji powinno być zatem traktowane jako ważna lekcja, a podjęcie kolejnej próby rzucenia palenia powinno nastąpić jak najszybciej.

Terapia cytyzyną jest najskuteczniejsza w przypadku zachowania całkowitej abstynencji od nikotyny. Częścią przygotowania do terapii cytyzyną jest więc ograniczanie ilości wypalanych papierosów. Przyjmowanie leku zaczyna się maksymalnie 5 dni przed całkowitym zaprzestaniem palenia.

W przypadku przerwania abstynencji nie trzeba się jednak zrażać. Nawrót palenia podczas przyjmowania cytyzyny należy traktować podobnie jak w przypadku stosowania innych terapii. Najważniejsze jest zatem szybkie ponowne podjęcie abstynencji i utrzymanie planu terapeutycznego.

Nie ma twardych dowodów klinicznych na szkodliwe interakcje między cytyzyną i nikotyną, jednak teoretycznie przyjmowanie cytyzyny może potęgować niektóre efekty działania nikotyny[1]. O ile więc przerwanie abstynencji nie jest wskazaniem do zakończenia terapii cytyzyną, należy jednak szybko ponownie odstawić papierosy.

[1]                          http://www.if-pan.krakow.pl/pjp/pdf/2006/6_777.pdf. Data dostępu 13.08.19.

Skuteczność terapii cytyzyną w dużej mierze zależy od zachowania abstynencji od nikotyny. Rezygnacja z palenia powinna nastąpić najpóźniej w 5. dniu terapii, aby zwiększyć prawdopodobieństwo powodzenia leczenia.

Brakuje klinicznych dowodów na występowanie szkodliwych interakcji między cytyzyną i nikotyną. Jednak ze względu na mechanizm działania obu substancji i powinowactwo do tych samych receptorów w mózgu, cytyzyna może potęgować niektóre efekty działania nikotyny. W związku z tym jednoczesne przyjmowanie obu substancji może być kontrproduktywne i przynosić efekt odwrotny od zamierzonego.

Badania naukowe pokazują wyraźnie, że stosowanie farmakoterapii zwiększa prawdopodobieństwo trwałego rzucenia palenia. Skuteczność poszczególnych substancji jest jednak różna.

E.Y. Ucar z zespołem[1] porównali działanie warenikliny, bupropionu i nikotynowej terapii zastępczej. W badaniu wzięły udział 422 osoby podzielone na trzy grupy stosujące poszczególne formy terapii. Skuteczność każdej z nich określono na podstawie odsetka osób utrzymujących abstynencję po roku od rozpoczęcia leczenia.

Badania wykazały, że najmniej skuteczny z tej grupy leków był bupropion (23%), na drugim miejscu plasowała się wareniklina (32,5%), a najskuteczniejsza była nikotynowa terapia zastępcza (52,8% badanych utrzymujących abstynencję po roku).

Jeśli chodzi o skuteczność cytyzyny, brakuje badań bezpośrednio porównujących ją z innymi substancjami. Na podstawie porównania różnych prób klinicznych stwierdzono jednak, że jest skuteczniejszą formą terapii od warenikliny[2].

[1]                          E. Y Ucar i in. Effectiveness of pharmacologic therapies on smoking cessation success: three years results of a smoking cessation clinic. Multidisciplinary Respiratory Medicinevolume 9, Article number: 9 (2014). https://mrmjournal.biomedcentral.com/articles/10.1186/2049-6958-9-9, Data dostępu 13.08.19.

[2]                          J. Leaviss i in. What is the clinical effectiveness and cost-effectiveness of cytisine compared with varenicline for smoking cessation? A systematic review and economic evaluation. School of Health and Related Research (ScHARR), University of Sheffield, Sheffield, UK. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24831822. Data dostępu 13.08.19.

Palenie towarzyskie jest jednym z najczęstszych problemów, z którymi spotykają się osoby rzucające nikotynę. Luźna atmosfera spotkań z przyjaciółmi i alkohol znoszą zahamowania, ograniczają samokontrolę i dostarczają wielu bodźców wspierających chęć zapalenia papierosa.

Rzucając palenie, nie trzeba i nie warto rezygnować z kontaktów społecznych i towarzyskich spotkań. Wsparcie przyjaciół i znajomych może wręcz pomóc utrzymać abstynencję i na trwałe zerwać z nałogiem. Warto poinformować otoczenie o podjętej abstynencji i poprosić o wsparcie.

W sytuacjach, które narażają rzucającego palenie na kontakt z dymem i innymi bodźcami uruchamiającymi odruchy palacza, bardzo ważne jest zachowanie samokontroli i odpowiednie reagowanie. Należy unikać zadymionych pomieszczeń lub poprosić znajomych, by nie palili w naszej obecności – wyszli na zewnątrz lub stanęli trochę dalej. Warto również unikać alkoholu, który ogranicza asertywność i zdolność samokontroli.

W celu zmiany nawyków można zaproponować znajomym nowe formy spędzania wolnego czasu – wspólne uprawianie sportu, gra w planszówki czy po prostu zmiana miejsca spotkań na takie, w którym nie można palić, pomoże zachować abstynencję i odciągnąć uwagę od nikotynowego głodu.